Strona korzysta z plików cookie w celu zapewnienia płynnego działania, usprawnienia przeglądania oraz marketingu. Więcej informacji na temat wykorzystywanych plików cookie i możliwości rezygnacji znajduje się w naszej - Polityce prywatności

Kościół Pana Jezusa (czytać)



Dźwięk w tle: Gregorian chant of the Palendriai monastery, leader Gregory Castrini

Podziel się z przyjaciółmi:

Projekto parneris keitykla TOP EXCHANGE

Wszystkie panoramy tego obiekta: Kościół Chrystusa Króla (3)

Opis

Kościół Pana Jezusa i klasztor trynitarzy zbudowano w latach 1694-1717 z fundacji Sapiehy według projektu Pertiego. Jest bogato ozdobiony jego figurami i ornamentami stiukowymi. Zespół kościoła i klasztoru budowali i dekorowali mistrzowie włoscy. Pracowali tu przedstawiciele Szkoły Komasków, najlepsi na świecie specjaliści rzeźby stiukowej. W połowie XVII w. na Litwę przybyli mistrzowie stiuku Giovanni Maria Galli i Pietro Perti oraz ich bracia Antonio Giovanni i Carlo, synowie Stefana Pertiego.

Perti założył na Litwie rodzinę, mieszkał tu, zmarł i został pochowany. A więc kościół zakonu trynitarzy w Wilnie jest najpóźniejszym dziełem mistrzów Lombardii w Wielkim Księstwie Litewskim. Ten kościół w stylu pokrytej kopułą rotundy był wzorowany na kościele trynitarzy rzymskich.. Jego autorem jest architekt Barnini. W kościelnej niszy stał anioł, błogosławiący trynitarza i wykupionego przez niego niewolnika. Jest to symbol zakonu. Artysta Perti, który zdobił kościół św. św. Piotra i Pawła, również tę świątynię pięknie udekorował.

W 1700 r. papież Innocenty XII podarował trynitarzom wileńskim słynącą z cudów drewnianą figurę Chrystusa „Ecce Homo. Podobno rosły jej włosy. Był to kościół Zbawiciela, którego cztery pozostałe ołtarze zdobiły obrazy Franciszka Smuglewicza. W 1864 r. kościół zajęli Rosjanie i przekształcili w cerkiew św. Michała Archanioła. Figurę Chrystusa przeniesiono do kościoła św. Św. Piotra i Pawła. Jeszcze w roku 1744 w ścianę kościoła Trynitarzy wmurowano ozdobny marmurowy nagrobek syna marszałka WKL, fundatora kościoła Aleksandra Sapiehy. Podczas rekonstrukcji 1864 r. zniszczono ten nagrobek i wiele innych elementów wystroju wnętrza. W 1919 r. świątynię zwrócono katolikom, jako kościół szpitala wojskowego. Po drugiej wojnie światowej przez cały czas znajdował się on w strefie koszar i służył za magazyn szkoły wojskowej. Dopiero w 1975 r. Ryski Okręg Wojskowy zmuszony został do przeprowadzenia częściowego remontu. Dach pokryto blachą, wstawiono nowe okna, przemalowano fasadę, ale ogrzewania nie wprowadzono. Gdy wojsko rosyjskie opuściło Litwę, klasztor i kościół oddano wiernym, a 16 lipca 1993 r. założono tu seminarium duchowne. Po zbudowaniu w 1998 r. w Jerozolimce nowego gmachu seminarium, klasztor oddano Kongregacji św. Jana. W 2000 r. odbyła się konsekracja kościoła.

Vytautas Šiaudinis

Na górę